„Inseparable.”

Słownik podaje, że znaczy to nierozerwalny, nierozłączny, nieodstępny.

Krótki film, zaledwie 11 minut z napisami. W ogóle nie zwróciła bym uwagi, gdyby nie aktor. Benedict Cumberbatch to jeden z moich ulubieńców, jest naprawdę rewelacyjny. Nawet nie trzeba znać języka. Niewiele słów pada w tym filmie. Obraz i muzyka, i czytanie pomiędzy, w tym co nie pokazane wprost.

Zmusza do myślenia, do zastanowienia ” a jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji…..”. Nie wierzę w dawanie drugiej szansy nałogowcowi, a raczej już nie wierzę, życiowe doświadczenie mnie nauczyło, że to nie zdaje egzaminu, pomaga jedynie na krótki czas, a potem jest powrót do starych nawyków. Czy w sytuacji tak ostatecznej zmieniła bym zdanie? I do czego zdolny jest człowiek, który wie, że to już…….? Podobno „to śmierć nadaje życiu sens. Świadomość tego, że nadejdzie i to już wkrótce”. Ale czy da się po prostu żyć z taką świadomością? Mogę się założyć, że nikt z nas na codzień nie myśli o śmierci, zostawiamy ten temat gdzieś tam. Głęboko schowany wśród najczarniejszych lęków. Wyłazi czasami jedynie, gdy odejdzie ktoś kogo się znało. Ostatnio coraz częściej……..

„Kto zabił Kopciuszka?”

Moje pierwsze spotkanie z książką Alka Rogozińskiego i na pewno nie ostatnie. 🙂 Tą pochłonęłam w trzy godziny, a ostatnio rzadko się mi zdarza takie czytanie bez przerw. Coraz trudniej jest mi znaleźć książkę, która by mnie wciągnęła, taką, żeby żal ją było odłożyć. Może za dużo już książek w życiu przeczytałam, jakkolwiek by to nie zabrzmiało. A przy tej dobrze się bawiłam, chociaż bardzo szybko wytypowałam właściwego zabójcę. Joanna Chmielewska ma godnego następcę.

Pokrewne dusze – odsłona 10.

Przede wszystkim dziękuję Wam bardzo za słowa otuchy i zrozumienia, bardzo, bardzo dziękuję. Niestety siedzimy w tym covidowym bajorku wszyscy po uszy i na to, co nam tzw. „góra” wymyśli wpływu nie mamy. Zostało tradycyjne, narodowe podejście, czyli „jakoś to będzie”. I tego się trzymam, staram się nie stresować, ergo unikam, jeśli tylko mogę, tematu polityki i epidemii. A kiedy czuję się czasami lepiej, siadam do krzyżyków. 🙂 Tym sposobem mojego kolosa troszeczkę przybyło.

Stawiam te krzyżyki, skupiam się na symbolach, zmianach koloru, prowadzeniu nitki i tym podobnych sprawach, a potem w pewnym momencie patrzę na haft i dopiero wtedy widzę, że przybył jakiś konkretny fragment, że oto nagle mój elf ma talię. To jeden z moich ulubionych momentów w hafcie, kiedy z chaosu nitek i kolorów coś się wyłania i ma to coś jakiś sens.

Pozdrawiam serdecznie, trzymajcie się ciepło i z daleka od wirusów. 🙂

********

Wiadomość z ostatniej chwili – „W związku z rozwojem epidemii koronawirusa, na polecenie Adama Niedzielskiego, ministra zdrowia, NFZ zaleca ograniczenie do niezbędnego minimum lub czasowe zawieszenie udzielania świadczeń wykonywanych planowo” – podaje Narodowy Fundusz Zdrowia.

Bardzo brzydkie słowa się mi cisną na usta………

Czekam na operację, w normalnej sytuacji byłabym już dawno po, ale nie, bo koronawirus i za duże ryzyko. Teraz się okazuje, że jeszcze sobie poczekam, co tam, że boli tak, że nie da się normalnie funkcjonować bez środków przeciwbólowych i to coraz silniejszych. Będę mieć operację pewnie dopiero jak mi całkiem rozwali nerkę i trzeba będzie „ratować życie”.

Wkurzona jestem na maksa.

Jakim trzeba być cynicznym dupkiem, żeby wydać takie zalecenie. Ludzie umierają, bo pozbawiono ich opieki zdrowotnej, a ta łajza ogłasza coś takiego ????

Inny świat.

Fajnie byłoby mieć takie możliwości….. Jedna część mnie śpi sobie w najlepsze, a druga część w tym samym czasie czyta. Ile to daje możliwości… te wszystkie książki, na które ciągle brak czasu, te wszystkie filmy, które można obejrzeć nie zarywając nocy…… Wielka szkoda, że to tylko filmowa fikcja, naprawdę wielka szkoda. Nie wiem, czy kiedykolwiek człowiek osiągnie taki poziom rozwoju, raczej słusznie mogę założyć, że nie stanie się to za mojego życia. Więc niestety na razie trzeba pozostać przy starych metodach i wybierać….. albo wyspanie i przytomny wzrok następnego dnia, albo….

To kadr z filmu „Doktor Strange”, nadrabiam zaległości filmowe z ostatnich lat, sporo się tego uzbierało. Niestety z większością filmów muszę poczekać, aż dzieci wreszcie zasną, a potem kończę seans o drugiej w nocy. I nie byłoby problemu, gdyby nie obowiązki, muszę rano zawieź syna do szkoły, jechać do pracy….. niestety do tej mojej wymarzonej emerytury jeszcze daleko.