Letnie udziergi zawsze powinnam zaczynać w zimie, wtedy jest szansa, że do lata się wyrobię. I tak było z tą bluzeczką. Wzór luźno oparty na sukience „Summer Feeling” Dropsa, druty nr 3, włóczka to pół na pół bawełna i bambus. Niesamowicie miła w dotyku.
Widok z przodu.
I widok z tyłu.
Pozdrawiam serdecznie. 🙂
Jedną z rzeczy, które sobie założyłam w nowym roku jest pisanie posta co tydzień. Nawet jeśli mam niewiele do pokazania. Tak jest tym razem, jakoś mi nie po drodze z robótkowaniem i ostatnio powstała taka drobnostka w postaci czapki. Prutej i zaczynanej od początku kilka razy.
Włóczka to mało szlachetny akryl z odzysku, druty 2,5 i 3 mm. Ale jest kolorowa i zabawna, a o to mi właśnie chodziło. 🙂 Pewnie jeszcze do kompletu dorobię jakąś zamotkę na szyję.
Pozdrawiam serdecznie. 🙂
Moda jednak kręci się w kółko, wiele lat temu dziergałam takie getry dla siebie. Teraz udłubałam dla córki.
W bardzo ciekawy sposób je nosi, te szersze zakłada na kozaki, a te węższe bezpośrednio na nogi.
Z rozpędu zrobiłam sobie opaskę na przebieżki z psem.
Pozdrawiam sredecznie. 🙂
Zrobiłam sobie sweterek do pracy, z bawełny Drops Safian w kolorze naftowoniebieskim według wzoru z gazetki Sandra extra 3/2021. Na zdjęciach wyszedł błękit, w rzeczywistości jest dużo ciemniejszy.
Po pierwszym praniu muszę skrócić rękawy, poza tym ta włóczka nieziemsko farbuje. Po paru praniach mogę mieć zupełnie inny kolor.
Pozdrawiam serdecznie 🙂
PS.
W komentarzach do listy książek pytacie, jak jestem w stanie czytać tak dużo. Po prostu czytam bardzo szybko i np godzinne czekanie w samochodzie, aż dziecko skończy trening, to około 100-150 przeczytanych stron. Razy cztery treningi w tygodniu plus inne okazje, gdy trzeba poczekać plus bezsenne noce ….. i tak jakoś wychodzi. 🙂
Chusta „Wind blown” autorstwa Ani Lipińskiej.
Wykonana z naturalnego lnu, mam taki cieniutki na wielkich szpulach. Tutaj zwinęłam go w 4 nitki do drutów 4 mm. Zaczynałam i prułam, zaczynałam i prułam, a potem miałam już ostatnie 20 rzędów i spadła mi robótka z drutów. Oczywiście już się nie dało złapać wszystkich oczek i zaczęłam od nowa. Na szczęście dla tej chusty jestem upartą babą. 🙂 Wreszcie skończyłam i miałam taką kupkę zapętlonych nici. 🙂
Nastąpił proces szczerze przeze mnie nie lubiany, czyli blokowanie.
Blokowanie na raty, bo chusta wyszła ogromna. Jakieś 3 metry na 60 cm. Wszystko przez to, że wydawała się mi mała i powtórzyłam wzór główny 8 razy.
Ale jest piękna, zwiewna i fruwająca. Len w trakcie pracy trochę mnie przerażał swoją sztywnością, ale po wypraniu zrobił się mięciutki i lejący.
Pozdrawiam serdecznie. 🙂
Potrzebuję teraz ubrań w czerni, więc udłubałam sobie coś na zimę – ciepły sweter.
Zupełnie prosty, tylko na rękawach zdecydowałam się na wzór warkocza, wzięty z jakiejś gazetki z męskimi swetrami. Wydziergany na grubych drutach 8 mm, przy takiej grubości robi się naprawdę szybko.
Pozdrawiam serdecznie 🙂
Szybka i krótka robótka z powodu szkolnych potrzeb dziecka. 🙂
Przypomniałam sobie, jaka to przyjemność podłubać na drutach. Chyba będę do nich częściej wracać. 🙂
Pozdrawiam serdecznie.
Witajcie w nowym roku. 🙂 Żadnych podsumowań ubiegłego na blogu nie robię, szkoda zachodu. Niewiele powstało, ogólnie to był rok niedokończonych planów. 🙁
Jedną z niewielu rzeczy, jakie udało się mi w całości wykonać, jest koc ze sprutek. Recyklingowo, czyli ekologicznie. 🙂
Koc ma wymiary 150 x 150 cm i zużyłam na niego 2 tuniki, 2 sweterki i nieużywaną chustę. Całość wykonana słupkami szydełkiem nr 2. A poniżej etapy powstawania
Dobrze grzeje i bardzo się przydaje przy wieczornych posiedzeniach przy kompie lub hafcie.
Pozdrawiam serdecznie. 🙂
Przysypało nas dzisiaj ślicznie na biało, były dobre warunki, by obfotografować ostatnie chusty. No i oczywiście pokazać wszystkie razem.
Różowa dla córki, zielonoszara na prezent dla kuzynki. Wszystkie chusty wydziergane z ostatnich wyszperanych w zapasach motków Sonaty według wzorów Ani Lipińskiej.
Następne dwie już dla mnie, białą bardzo polubiłam, jest nieduża z niecałego motka i świetnie się ją nosi.
Przy tej nie udało się mi utrafić realnego koloru – to jest taki blady landrynkowy róż.
A teraz wracam do dziergania, aktualnie na tapecie kocyk ze sprutek. Ręce zajęte, ale głowa ciągle pracuje, chociaż bardzo się staram wyłączyć myślenie o tym co będzie. We wtorek mam wizytę u lekarza, będą już wyniki tomografii……. żyję nadzieją, że nie będzie zbyt źle. 🙂
Pozdrawiam serdecznie 🙂
Wiosna przyszła, a u mnie się takiego drobiazgu namnożyło:)
Bardzo psotne te kurczaki, chowają się to tu, to tam, a najchętniej gdzie coś zielonego 🙂
Na podwórko ich nie wypuściłam, bo od rana sypie u nas śniegiem. Ale za to powędrowały z dzieciakami do szkoły i tak się im tam spodobało, że już żaden do domu nie wrócił. 🙂
Pozdrawiam serdecznie 🙂