Tag: poezja

Małe szczęścia

niewielkie radości

sklejam je ze sobą

łączę w serdeczną wyszywankę

w kolejne dobre dni

w rutynie codzienności

doceniam je

w kolejnym poranku

kiedy uczę się powoli

celebracji drobnostek

wielkiego szczęścia

wielkiej radości.

Nie jest dobrze
jest jak jest
zawsze tak będzie
nakładam maskę
ćwiczę uśmiech
pogodną minę
jest jak jest
ukrywam głęboko
tamtą kobietę
namiętność i rozpacz
jest jak jest
zawsze tak będzie

Najchętniej
zwinę się w mała kulkę
schowam głęboko
na samym dnie
wszystkich moich strachów
zamknę oczy i uszy
na realność świata
skrzeczącą rzeczywistość
której nie zagłuszy
żaden krzyk protestu

płynie przeze mnie
rzeka łez
kulę się na dnie
tonę i wypływam 
rozcieram na twarzy
słone krople
składam sobie
obietnice dzielności
i znowu tonę
mozolnie buduję tamy
a niebaczne wspomnienie
rozsypuje je w proch

Otulam w ciepły koc

wspomnienia po bliskości

niespieszne poranki

kubek herbaty i pocałunki

splecione dłonie

niedzielne spacery

leniwe domowe popołudnia

słodkie przytulanki

i tańce w kuchni
wszystkie dobre dni

bez goryczy.

Rozpięta na nitce pajęczyny
jak kropla rosy o poranku
drży w oczekiwaniu na jutro
chowam ją w dłoniach
próbuję ocalić
przed szarością dni
zaplątać się w nią
jak w babie lato
w złocistą sieć
która zaniesie mnie
w spełnienie

Marzenia
już nie są możliwościami
zostały fantazje
nie zmienię świata
nie sięgnę gwiazd
nie wygram żadnej bitwy
już niczego nie planuję
dni przeciekają przez palce
ile jeszcze czasu
poranków pełnych pośpiechu
samotnych wieczorów
nocy gdy słucham snu dzieci
dźwięku kolejnych
zamykanych drzwi

Skojarzenia
słowa
kilka nut
filmowy kadr
wspomnienia
zapomnienia
bezsenne noce
łzy pod prysznicem
żal za utraconą miłością
za wielkim kłamstwem
za marzeniem złudzeniem
kiedy wyciągam ręce
po wolność
kiedy już nie masz mocy
wracam do siebie
już się nie boję
będę wolna
pewnego dnia

za szybą następny dzień
jeszcze jeden świt
kolejny zmierzch
uciekam
ciągle uciekam w marzenia
w sny nierealne
moje baśnie niespełnione
żeby tylko nie myśleć
nie pamiętać
nie czuć
zamknąć serce
w magiczny krąg
w samotność